Diktsamlinga "Dødsbu" handlar om det ein arvar og dei ein arvar det frå. Ho handlar òg om det og dei som vart borte, det som er igjen, det som er endra og det nye som vert til. Ting og menneske kan ikkje vere slik dei alltid har vore, for tida pregar menneske, stadar, landskap og næringar. Eg-et kjem etter mange år att til bygda han forlét som ung. Bygda ved kysten er ikkje slik ho ein gong var. Eller er det han som har endra seg? Han som no ser ting frå ein annan vinkel? Omtalen er utarbeidd av BS.
